sobota, 26 sierpnia 2017

Cini Malinis - czyli kolaboracja z Jerry Brewery


Co może stać się, kiedy dwaj blogerzy i jednocześnie amatorzy piwowarstwa zabiorą się za warzenie piwa? Na samym początku zaczną doceniać robotę innych browarów i rzetelniej podejdą do tematu. Naocznie przekonają się że to nie takie bułki z masłem i do przysłowiowej truskawki na torcie potrzeba czegoś więcej niż stałej temperatury fermentacji. Ale co powstanie jak tacy dwaj delikwenci postanowią uwarzyć piwo, lecz wspólnie, w kooperacji? Istny armageddon.


Z Jurkiem znamy się już kupę czasu. I kupę czasu robimy podobne rzeczy w podobnym czasie. Wystartowaliśmy z blogiem oboje na początku 2014 roku, w tym samym miesiącu warzyliśmy swoje pierwsze piwo samodzielnie w domu. Pewne rzeczy się wymieniały: Jurek dużo więcej pisał, ja dużo więcej warzyłem. No i normalnie się kumplujemy, do tej pory jeszcze ani razu się nie biliśmy i takie wspólne piwo chodziło nam po głowie przez dłuższy czas.


No i jakieś 4 miesiące temu zaczęliśmy się dogadywać czy w końcu realizujemy ten pomysł czy czekamy z tym kolejne pół roku. Ponieważ czekanie było jednoznaczne z tym że nie zabierzemy się nigdy, powstała szalona burza mózgów. Obaj rzucaliśmy przypadkowe słowa typu CHLEB, MLEKO, OGIEŃ, ŻOLIBORZ próbując wymyślić coś czego jeszcze nikt nie zrobił. No ale żeby to jeszcze miało jakiś sens i smakowało jak piwo. Bo każdy może zrobić ciemnego żytniego kwasa z ostrygami i chrzanem, ale chodzi o to żeby wyszło (pozdrawiam Cię Tomku bardzo serdecznie :)


Obaj chcieliśmy piwo ciemne. To na co postawiliśmy od początku to że będzie to FES. Nieco mocniejsza wersja klasycznego stouta, ale jeszcze pod imperialnym stoutem. Dopiero po czasie wybraliśmy dodatki które to miały stanowić clue:
- laktoza;
- maliny;
- cynamon.


Pomysł okazał się świetny, i w naszych głowach zrodziła się wizja: piwo docelowo miało być bardzo owocowe, maksymalnie pełne i ciasteczkowe. Dlatego podstawą był słód pale ale, do zacierania poszło także całkiem spoko belgijskiego słodu special b i czekoladowego. Oprócz słodów palonych, całość zacierała się klasycznie na lenia w początkowej temperaturze 66°C bez kontroli i pilnowania. Także jak wrzuciliśmy i wymieszaliśmy, ubraliśmy garnek w kurtkę z karimaty oraz koc na czilałcik. No co, o to chodzi w zacieraniu na lenia. W tym czasie wziąłem Jurka żeby pokazać mu zamek w Rabsztynie. Szkoda że jeszcze wtedy nie można było do niego wejść.
A, cała receptura będzie na końcu wpisu.


Pod koniec gotowania w garze wylądowało także kilka pokruszonych lasek cynamonu oraz laktoza. Maliny wrzuciliśmy dwa razy: raz do piwa po kilku dniach fermentacji (w postaci pulpy jak na zdjęciu powyżej) a drugi raz na fermentację cichą (no cóż, nie byliśmy zadowoleni z owocowego efektu). Podobnie na cichą trafiły pokruszone i wymoczone w whisky laski cynamonu, bo mieliśmy wrażenie że go nie czuć wcale.


Piwo swoje odleżało w wiadrze, chciałem po prostu mieć pewność że nie zrobię Jurkowi i sobie psikusa i okaże się że po zabutelkowaniu coś w środku butelek zostanie dojedzone.


Przy butelkowaniu obaj byliśmy zadowoleni z efektu, choć ja jak zwykle chciałem zmienić wiele rzeczy (ale o tym we wnioskach). Nagazowanie klasycznie w moim przypadku bardzo nisko, na 1.9 vol.

Wnioski

  • Piwo na początku dziwnie pachniało. Nie wiem skąd i dlaczego ale tym się rządzi piwowarstwo domowe. Na szczęście aktualnie ten zapach znika, ustępując czekoladzie. Good, good...
  • Wydawało nam się że daliśmy za mało cynamonu. Bo ani Jurek, ani ja owego dodatku specjalnie nie czuliśmy. Jednak po konsultacjach z kilkoma osobami zgłupieliśmy, bo zasugerowały że czuć go aż za dużo. Na szczęście opinie dzielą się po połowie...
  • ... bo druga połowa mówi że maliny dominują. No i komu tu wierzyć?
  • Jak dla mnie to mogłoby być więcej słodyczy i ciała. Bo pomimo że piwo nie odfermentowało jakoś szczególnie głęboko, to nie jest tak pełne jakbym oczekiwał. Więc co, następnym razem więcej laktozy i więcej płatków owsianych?
Ponieważ piwa jest turbo mało, serdecznie przepraszam wszystkich którzy nie będą mogli go spróbować. Zdaje sobie sprawę że 30 butelek to mało, no ale tak to bywa że sztosy muszą być drogie niedostępne. Chciałbym powiedzieć "ależ spokojnie" ale w sumie to nie mogę powiedzieć. Chyba że popełnimy kolejną warkę na mniejszych garach. A może i większych, kto wie ;)

Opinie cieszą


RECEPTURA TUTAJ


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz