"Co to za piwo?", zadałem sobie pytanie kiedy zobaczyłem butelkę w sklepie. O polskim browarze Ninkasi, wcześniej nie słyszałem, jednak internet jak zwykle mnie wspomógł
Browar Ninkasi, jest browarem kontraktowym, warzącym w koszalińskim minibrowarze Kowal. Założony przez małżeństwo, dwójkę piwowarów domowych, Monikę i Marcina z Warszawy.
Trochę nie daje mi spokoju, czemu browar nazwali Ninkasi. Rozumiem że to nawiązanie do sumeryjskiej bogini piwa, jednak w USA istnieje już browar o podobnie brzmiącej nazwie, czyli Ninkasi Brewing. Nie można było się postarać o oryginalniejszą nazwę?
Głupia nazwa. Tzn. głupia dla wszystkich co nie rozumieją. Jest to skrót BJCP, określający ten styl piwa. Moim zdaniem pomysł średni, bo przeszkadzający w identyfikacji. Rozumiem że niektórym się to może podobać, jednak ja tego nie kupuję.
Piwo będzie nudne. No bo nie oszukujmy się, czym typowo angielski styl może nas zaskoczyć? Jego zadaniem nie jest wznosić nas na wyżyny doznań smakowych. Ma być pijalne, ma smakować, i dać się wypić w dużych ilościach w zakopconym od papierosów pubie, kiedy na zewnątrz deszcz łupie w szyby, a my jesteśmy jednymi z nielicznych klientów którzy ruszyli swoje cztery litery z domu, żeby napić się piwa. Ostatnio pogoda w Krakowie nie rozpieszcza, więc wpasuje się idealnie.
Browar Ninkasi, jest browarem kontraktowym, warzącym w koszalińskim minibrowarze Kowal. Założony przez małżeństwo, dwójkę piwowarów domowych, Monikę i Marcina z Warszawy.
Trochę nie daje mi spokoju, czemu browar nazwali Ninkasi. Rozumiem że to nawiązanie do sumeryjskiej bogini piwa, jednak w USA istnieje już browar o podobnie brzmiącej nazwie, czyli Ninkasi Brewing. Nie można było się postarać o oryginalniejszą nazwę?
Głupia nazwa. Tzn. głupia dla wszystkich co nie rozumieją. Jest to skrót BJCP, określający ten styl piwa. Moim zdaniem pomysł średni, bo przeszkadzający w identyfikacji. Rozumiem że niektórym się to może podobać, jednak ja tego nie kupuję.
Piwo będzie nudne. No bo nie oszukujmy się, czym typowo angielski styl może nas zaskoczyć? Jego zadaniem nie jest wznosić nas na wyżyny doznań smakowych. Ma być pijalne, ma smakować, i dać się wypić w dużych ilościach w zakopconym od papierosów pubie, kiedy na zewnątrz deszcz łupie w szyby, a my jesteśmy jednymi z nielicznych klientów którzy ruszyli swoje cztery litery z domu, żeby napić się piwa. Ostatnio pogoda w Krakowie nie rozpieszcza, więc wpasuje się idealnie.
English Brown Ale
12° Plato, alk.5,5% obj.
25 IBU
Ciemnobrązowe, mętne, ze sporą, kremową pianką.
Zapach
Słodki karmel i rodzynki to pierwsze co przychodzi mi do głowy. Po jakimś czasie przytuptuje także tiramisu, śmietanka, biszkopty, herbatniki i trochę orzechów. Bardzo słodko, bardzo miło.
Smak
Czuję spore wysycenie i lekki kwasek. Chmielu tutaj nie udało mi się uświadczyć, goryczki także, jednak to nie ten styl. Wyczuwalne ciemne słody, lekka karmelowość i... tyle. Więcej nie wyczułem, szkoda.
Ogólna ocena
Słabo. Na taką brytyjską pogodę jaka dzisiaj była, piwo się wpasowało, jednak samo w sobie dość nijakie i mdłe. Nie wiem, może ten styl tak po prostu ma, a może po ludzku mi nie podeszło. Ot, zwykłe piwo do wypicia.
Ocena
6/10
